The Guardian Ο κόσμος αλλάζει γρήγορα, αλλά κανείς από τους υποψηφίους προέδρους της Γαλλίας δεν το κατάλαβε, όπως λέει ο Ρενό Νταβίντ, 52 ετών, από την Τουλούζη. Ο Ρενό, ο οποίος διευθύνει μια μικρή συμβουλευτική εταιρεία για θέματα ανανεώσιμης ενέργειας -και στον πρώτο γύρο είχε ψηφίσει την υποψήφια των Πρασίνων, νορβηγικής καταγωγής, Εύα Ζολί- δεν έκρυψε ότι στον σημερινό δεύτερο γύρο θα προτιμήσει τον Φρανσουά Ολάντ. Χωρίς όμως να περιμένει θαύματα...«Δεν ελπίζω σε μια επανάσταση» δήλωσε. «Απλώς σε μια προσέγγιση, που θα μπορούσε ίσως, σε πέντε χρόνια από τώρα, να μας οδηγήσει σε ένα σχετικά καλύτερο τόπο. Ο Ολάντ ταιριάζει για τη δουλειά, αν και κανείς τους δεν βλέπει την εικόνα ολόκληρη»... «Χρειαζόμαστε νέους στόχους, ποιότητα και όχι ποσότητα. Το μοντέλο της οικονομικής ανάπτυξης, που βασίζεται αποκλειστικά στην αυξανόμενη ροή αγαθών, οδηγεί στην καταστροφή». Σε ό, τι αφορά τον Νικολά Σαρκοζί, ο Ρενό εξήγησε ότι δεν τον ενοχλεί η προσωπικότητά του. «Εχει ενέργεια, είναι πειστικός» είπε, αλλά μια ψήφος υπέρ του Σαρκοζί «σημαίνει ότι οι τράπεζες θα μείνουν ως έχουν, αρπακτικά και όχι συνεργάτες. Σημαίνει για μας περισσότερη λιτότητα. Σημαίνει να υποκλινόμαστε μπροστά στους οίκους αξιολόγησης. Ομως, ο κόσμος άλλαξε. Η Ιρλανδία δεν ανθεί πια, δεν είμαστε στη δεκαετία του 80. Νομίζω ότι αν μείνουν έτσι τα πράγματα θα είναι επικίνδυνο».Για τη Σαμπίν Σαμπέλ, δασκάλα από τη Βουργουνδία, οι προεδρικές εκλογές είναι δίκοπο μαχαίρι. «Επιλογή μεταξύ φτώχειας και έλλειψης ελευθερίας;» διερωτάται. «Σε γενικές γραμμές, φοβάμαι ότι μια νέα θητεία Σαρκοζί θα οδηγήσει σε όλο και πιο ξενοφοβικές δηλώσεις και πολιτικές, σε όλο και μεγαλύτερη κοινωνική ένταση. Από μια κυβέρνηση Ολάντ θα περίμενα πιο ειρηνική και αξιοπρεπή στάση έναντι των μεταναστών, των δημοσίων υπαλλήλων, των δασκάλων, κλπ. «Αλλά πέραν αυτών, δεν έχω ιδέα πώς θα επηρεάσει το αποτέλεσμα εμάς τους ίδιους: Θα γίνουμε τριτοκοσμική χώρα μέσα σ ένα εξάμηνο, εάν εκλεγεί ο Ολάντ και οι οίκοι αξιολόγησης αποφασίσουν να καταστρέψουν τη χώρα; Ή θα αποκτήσουμε μια φασιστική κυβέρνηση συνασπισμού Σαρκοζί - Λεπέν; Πρόκειται να γίνουμε φτωχοί ή να χάσουμε την ελευθερία μας, ή και τα δύο;»... «Οι εκλογές υποτίθεται ότι είναι η μεγάλη στιγμή της δημοκρατίας, αλλά έχουν προ καιρού μετατραπεί σε απειλή εναντίον της, καθώς κατελήφθησαν από το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο και τους ψηφοφόρους του».Οι ανησυχίες της Σαμπίν είναι εύλογες αν πάρουμε το παράδειγμα του μικρού χωριού Λε Μα, της νοτιοανατολικής Γαλλίας, που ο Νικ Αλεξάντερ, κάτοικος της περιοχής, χαρακτηρίζει «πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση». Το χωριό έχει έναν γκέι αριστερό δήμαρχο, ο οποίος εξελέγη στις τελευταίες δημοτικές εκλογές με περίπου 95 ψήφους από τις συνολικά 110 που έπεσαν στην κάλπη. Στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών όμως το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας είχε ως εξής: Από τους 110 ψηφοφόρους, οι 106 εξέφρασαν προτίμηση.  Η Μαρίν Λεπέν έλαβε 47 ψήφους. Ο Νικολά Σαρκοζί 19. Ο Φρανσουά Ολάντ 16, ο Φρανσουά Μπαϊρού 11, ο Ζαν Λυκ Μελανσόν οκτώ, η Εύα Ζολί τρεις, η Ναταλί Αρτό και ο Νικολά Ντιπόν-Ενιάν, από μία ο καθένας. Συνεπώς, ένα χωριό που μόλις πρόσφατα εξέλεξε έναν δήμαρχο της ριζοσπαστικής αριστεράς, έδωσε το 42% στην υποψήφια του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου! «Μια ενδιαφέρουσα μελέτη για τα ζητήματα που καθορίζουν την ψήφο του κόσμου ίσως», εξηγεί ο Νικ. Μπορεί να είναι έτσι.Με ανάλογη διάθεση, ο Σαρλ Μαστέρ έγραψε από το Σαμπαλμάν της Βουργουνδίας: «Μελετώντας τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου, ακόμη προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει στα μυαλά του κόσμου: Από τις 41 ψήφους, οι 12 πήγαν στη Λεπέν, άλλες 12 στον Ολάντ, οκτώ στον Σαρκοζί και οι υπόλοιπες σε υποψήφιους μικρών κομμάτων, ενώ η μία ήταν λευκή. «Ετσι το Σαμπαλμάν, μια περιοχή με σχεδόν μηδενικό ποσοστό μεταναστών και πολύ χαμηλό ποσοστό εγκληματικότητας, έδωσε το 30% στη Λεπέν, αυξάνοντας τη δύναμή της κατά περίπου 25%, σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές» λέει ο Σαρλ. «Και πρόκειται για ένα διαμέρισμα όπου ο Μιτεράν είχε την εκλογική του βάση, και που αναμφισβήτητα θα ψηφίσει κυρίως σοσιαλιστές στον δεύτερο γύρο»...