ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝΟπως ο Κρόνος...Tου Γιαννη Kουκουλα / [email protected]Αν κάποιος, πριν από λίγα χρόνια, έλεγε πως ο Ντέμης Νικολαΐδης και ο Θοδωρής Ζαγοράκης θα το σκέφτονταν να πάνε να παρακολουθήσουν παιχνίδια της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ αντίστοιχα, θα τον περνούσαν για... τρελό.Ινδάλματα και οι δύο των οπαδών των ομάδων τους. Πρωταθλητές Ευρώπης το 2004, έπιναν νερό στο όνομά τους. Κι αν την εποχή που αγωνίζονταν ήταν οι «θεοί» τους, όταν ανέλαβαν να βγάλουν τις δύο ΠΑΕ από το οικονομικό βάραθρο, έγιναν οι «σωτήρες» τους.Η πορεία τους, παράλληλη. Τα πρώτα χρόνια, από τις εξέδρες ακουγόταν το όνομά τους περισσότερο από αυτό των ομάδων τους. Οι ελπίδες που γέννησαν, πολλές. Ο Ζαγοράκης, μάλιστα, ως πρόεδρος, οδήγησε τον ΠΑΟΚ σε μία από τις πιο λαμπρές ευρωπαϊκές του πορείες. Ο Νικολαΐδης ατύχησε να χάσει ένα πρωτάθλημα στα χαρτιά. Πιθανότατα, αν το είχε κατακτήσει, η μοίρα του στην προεδρία της ΑΕΚ να ήταν διαφορετική.Γεγονός πάντως και για τους δύο είναι πως έφυγαν ως αποτυχημένοι. Δεν έχει σημασία αν έφταιγαν ή όχι. Ούτε αν υπέπεσαν στα όσα σφάλματα, διαχειριστικά ή διοικητικά, τους καταλογίζουν. Γι αυτά υπάρχουν οι αρμόδιοι να καταλογίσουν τις ευθύνες, αν και όπου υπάρχουν. Εξάλλου, είναι γνωστό πως στην Ελλάδα, τη δικαιοσύνη την απονέμει τελικά ο Τύπος, ανάλογα με τα συναισθήματα που τρέφει ο κάθε δημοσιογράφος προς τους «κατηγορουμένους». Είναι χαρακτηριστικό το πώς διαχειρίστηκαν ορισμένοι την περίπτωση του Θοδωρή Ζαγοράκη.Για τον οποίο, όποια κι αν είναι τελικά η ετυμηγορία των δικαστικών αρχών, το συμπέρασμα είναι ένα και μοναδικό. Πως κανένας πρώην παίκτης δεν πρόκειται να ασχοληθεί με τα διοικητικά της ομάδας με την οποία κέρδισε δόξα και χρήμα. Οσο κι αν λατρεύτηκε από τους οπαδούς της. Διότι αφού οι δύο αυτοί δεν μπόρεσαν να οδηγήσουν τις ομάδες τους, μέσα από τις φουρτούνες, σε ήπια νερά, δεν υπάρχει κάποιος άλλος να το κατορθώσει.Επαναλαμβάνω για άλλη μία φορά, ασχέτως του τι θα αποδειχθεί στην περίπτωση του πρώην αρχηγού της Εθνικής, που σήκωσε το Ευρωπαϊκό Κύπελλο στον ουρανό της Λισσαβώνας: Η ιστορία των δύο αυτών παικτών δείχνει πόσο αδηφάγο είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο, αν κάποιος θελήσει να ασχοληθεί διοικητικά και οικονομικά με αυτό. Γιατί αφού κατάφερε να «γκρεμίσει» από το βάθρο της δόξας τους Ζαγοράκη και Νικολαΐδη, ποιος θα μπορέσει να κρατηθεί όρθιος και αμόλυντος;